ได้เห็นมหึมาโปรเจกต์ 2.2 ล้านล้านบาท ของรัฐบาลเพื่อปรับโครงสร้างพื้นฐานการคมนาคมของรัฐบาล บอกตรงๆ ผมตื่นเต้นนะครับ..คือประเทศไทยนี่ ว่างเว้นการลงทุนโครงสร้าง แบบนี้มานาน เท่าที่เห็นก็มีสนามบินสุวรรณภูมิเท่านั้นแหละ ซึ่งปัจจุบันสนามบินนี้ก็ไม่ค่อยจะพอรองรับที่แห่แหนเข้ามาเที่ยว ของชาวต่างชาติ พูดก็พูดเถอะประเทศไทยนี่ ไม่ต้องอะไรมาก แค่ทำการท่องเที่ยวให้อยู่ในขั้นมาตรฐาน..มีโรดโชว์โฆษณา ทุ่ม เม็ดเงินให้กับหน่วยงานภาคเอกชนหรือร่วมมือกับรัฐบาล โฆษณา แหล่งท่องเที่ยวซึ่งมีอยู่มากมาย อุดหนุนงบประมาณพวกที่พัก ประเภทโฮมสเตย์ ที่ชาวบ้านเขาคิดทำกันให้มีมาตรฐาน คือ ทำกันอย่างเป็นระบบ ร่วมไม้ร่วมมือกันทุกภาคส่วน รายได้เข้า มหาศาลครับ ไม่ต้องอะไรมากในกรุงเทพฯ นี่ เอาแค่ฝรั่งหาที่กิน ที่ซื้อของได้ตลอด 24 ชั่วโมง ก็ไปไหนไม่รอดแล้ว..นี่ขนาดการเมืองวุ่นวายกันสุดๆ ยิงกันตายเป็นร้อยศพในใจกลางเมือง ฝรั่งยังแห่กันเข้ามาไม่หวาดไหว...เฮ้อ ผมขอหนีการเมืองไปดีกว่า เด๋วปริ๊ดแตกของขึ้น 555 ผมบอกเพียงสั้นๆ ว่า ไม่มีใคร ขัดขวางความเปลี่ยนแปลงของโลกและเทคโนโลยี..
โครงการรถไฟฟ้าความเร็วสูง 5 สาย กับอีก 10 สายในกรุงเทพฯ มันเกี่ยวอะไรกับร็อก ที่จริงผมเขียนเรื่องการพัฒนา อุตสาหกรรมบันเทิงบ้านเรามา 20 กว่าปี แต่ก็นั่นแหละ อะไรๆ ของบ้านนี้เมืองนี้ มันถูกโยงเข้าไปเกี่ยวกับการเมืองหมด การ เมืองการปกครองที่รวมศูนย์กลางอำนาจ จนไม่สามารถพัฒนา ขีดความสามารถให้ทัดเทียมต่างประเทศ พูดง่ายๆ ว่า การเมือง คืออุปสรรคที่ใหญ่หลวงต่อการพัฒนาด้านศิลปวัฒนธรรม บันเทิง วรรณกรรม ดนตรี กีฬา..เมื่อการเมืองไม่นิ่ง รัฐประหาร แก่งแย่งอำนาจ พลิกขั้วการเมือง การพัฒนาก็ไม่ต่อเนื่อง เมื่อ ไม่ต่อเนื่องก็เป็นง่อย..
แต่เราก็ยังโชคดีอีกนั่นแหละที่บรรดาร็อกแบนด์ชั้นนำทั้งหลาย ก็ยังอุตส่าห์คิดถึงเมืองไทยเมื่อมีการวางตารางทัวร์คอนเสิร์ต...อย่าง คาร์ลอส ซานตาน่า นี่ มาเล่นเมืองไทย 4 ครั้งเข้าไปแล้ว The Eagles, Eric Clapton, Linkin Park นี่มา 2 ครั้งแล้ว..Rod Stewart..Yanni..และพวกร็อกวัยรุ่น วัยกลาง Red Hot Chilli..Slipknot..Limp Bizkit..Korn ไม่นับพวกอินดี้ที่มาเล่นโรงคอนเสิร์ตขนาดกลางอย่าง ธันเดอร์ โดม..พวก Dragon Force..Michael Schenker และ ฯลฯ แต่เชื่อไหมว่า นี่เป็นเพียงส่วนน้อยนิดของร็อกคอนเสิร์ตเท่านั้น
ไม่อยากเปรียบเทียบกับประเทศที่พัฒนาอุตสาหกรรมดนตรีแล้ว อย่างยุโรป ที่เยอรมันนี่พอถึงฤดูร้อน คอนเสิร์ตเต็มพรืด เรียกว่า คนดูต้องเอาตารางมากางดู และวางแผนว่า จะดูวงไหนก่อนไหนหลัง เพราะมันเยอะจริงๆ..ญี่ปุ่นก็เช่นกัน.. มาไกล้ๆ บ้านเรา สิงคโปร์ วงดังๆ มาเล่นที่นี่แทบทั้งนั้น รวมทั้งอินโดนีเซียด้วย พวกขาคอนเสิร์ตบ้านเราที่มีกำลังเงินพอ ส่วนใหญ่บินไปดูคอนเสิร์ตที่สิงคโปร์ อินโดนีเซีย..แต่มาเลย์ค่อนข้างจำกัดเกี่ยวกับข้อห้ามทางศาสนา
โชคดีที่ข้างๆ บ้านเรา กัมพูชา เวียดนาม ลาว พม่า ยังไม่พัฒนาโรงคอนเสิร์ต แต่อย่าได้ไว้ใจ ทุกวันนี้เทคโนโลยี มัน เปลี่ยนแปลงอะไรได้เร็วอยู่แล้ว..ครับ ประเด็นของผมอยู่ที่การ พัฒนาโรงเล่นคอนเสิร์ตให้ได้มาตรฐานนี่แหละ
ทำไมในเมื่อเรากำลังจะมีรถไฟฟ้าความเร็วสูงที่ทันสมัย ย่นระยะเวลาในการขนส่ง การทำงาน แล้วจะไม่มีโรงคอนเสิร์ต ที่ทันสมัย ผมเข้าใจอยู่นะครับว่า เรื่องศิลปะบันเทิงนี่ ถ้าประชาชน ยังกินไม่อิ่มนอนไม่อุ่น หาเช้ากินค่ำ ปากกัดตีนถีบ ก็คงไม่มีเวลาที่จะมามีอารมณ์สุนทรีย์กับศิลปะ..
เป็นไปได้ไหมที่ เราจะถือโอกาสในการที่รัฐบาลกำลังพัฒนา โครงสร้างพื้นฐาน แล้วเอกชนหรือภาครัฐบาลก็ให้ความร่วมมือ ในการพัฒนาสถานที่เล่นคอนเสิร์ตที่ทันสมัย...เชื่อหรือไม่ว่า คอนเสิร์ตระดับดังๆ อย่าง The Eagles, Eric Clapton มีคน ฮ่องกง รัสเซีย เหมาเช่าเครื่องบินมาดูกันเลย
ผมใฝ่ฝันอยากเห็นโรงเล่นคอนเสิร์ตที่ได้มาตรฐานอย่าง The Royal Albert Hall ของอังกฤษ หรือเมดิสันสแควร์ การ์เด้นของอเมริกา หรือบูโดกันของญี่ปุ่น บอกตรงๆ ว่า อิมแพ็ค อารีน่า เมืองทองธานี หรืออินดอร์ สเตเดี้ยม ไม่ใช่สถานที่ ที่ถูกออกแบบมาให้เล่นคอนเสิร์ต..เพราะฉะนั้น ปัญหาเรื่องเสียง จึงเป็นปัญหาใหญ่..ที่แก้ไม่ตก
ดูเหมือนมีเพียงคอนเสิร์ตเดียวเท่านั้น ที่เอาเครื่องเสียง อยู่ที่อิมแพ็ค อารีน่า คือคอนเสิร์ตของ Roger Waters มือเบสสมาชิก Pink Floyd แต่กว่าจะเอาอยู่ ทีมงานของโรเจอร์ก็ต้องลงทุนมาติดตั้งเครื่องไม้เครื่องมือเพิ่มเติมและใช้เวลาปรับจูนระบบเสียงทั้งหมดอยู่ถึง 3 วันเต็มๆ
ทำไมเรายังไม่มีโรงคอนเสิร์ต และทำไมไม่มีใครคิดทำ แม้แต่รัฐบาลเองก็ไปคิดเรื่องอื่น ทั้งที่มันคือการท่องเที่ยวชนิด หนึ่งที่สามารถทำเงินรายได้..หรือรัฐบาลไม่มีวิชั่นเรื่องเหล่านี้มาว่ากันต่อที่ฉบับหน้าครับ.....